പശ്ചിമ ബംഗാളിൽ, പ്രത്യേകിച്ച് നോർത്ത് ദിനാജ്പൂർ ജില്ലയിൽ, ബേ ലീഫ് കൃഷി ഒന്നോ രണ്ടോ കോടികളുടെ അല്ല 400 കോടിക്കടുത്ത് വിറ്റു വരവുള്ള ഒരു വ്യവസായമായി മാറിയിരിക്കുകയാണ്.
പണ്ട് മിക്ക വീടുകളിലും ഉണ്ടായിരുന്നു വഴണ മരം, ആ വഴണ ഇലകളാണ് താരം നമ്മൾ കുമ്പളപ്പം ഉണ്ടാക്കി കഴിക്കുന്ന അതേ വഴണ ഇല.
ഒരു മരത്തിൽ നിന്ന് പത്തു മുതൽ 20 കിലോ വരെ ഇലകൾ ലഭിക്കും 25 വർഷം വരെ ഒരു മരത്തിൽ നിന്നും പ്രയോജനം ലഭിക്കുകയും ചെയ്യും. പ്രത്യേകിച്ച് ചിലവുകൾ ഒന്നും ഇല്ലതാനും.
ഇത് കർഷകർക്ക് കുറഞ്ഞ ചെലവിൽ ഉയർന്ന ലാഭം നേടാൻ സഹായിക്കുന്നു.
ഈ മേഖലയിലെ ഏകദേശം 64% സ്ത്രീകളും വിളവെടുപ്പിന് ശേഷമുള്ള ജോലികളായ ഇലകൾ തരംതിരിക്കുക, ഉണക്കുക, പാക്കേജിംഗ് ചെയ്യുക തുടങ്ങിയവയിൽ ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇത് അവർക്ക് ദിവസവരുമാനം, സാമ്പത്തിക സ്വാതന്ത്ര്യം, മാന്യമായ ജീവിതമാർഗം എന്നിവ നൽകുന്നു.
ഇവിടെ പ്രധാനമായും താഴെ പറയുന്ന ആവശ്യങ്ങൾക്കാണ് ഈ ഇലകൾ കച്ചവടം ചെയ്യുന്നത്:
ഭക്ഷണ വ്യവസായം (Culinary Industry):
ഇന്ത്യയിലെമ്പാടുമുള്ള അടുക്കളകളിലേക്ക് ഒരു പ്രധാന സുഗന്ധവ്യഞ്ജനമായി വഴണ ഇല വിതരണം ചെയ്യപ്പെടുന്നു. ബിരിയാണി, കറികൾ, പുലാവ് തുടങ്ങിയ വിഭവങ്ങളിൽ ഇതിന് വലിയ ഡിമാൻഡുണ്ട്.
മസാലപ്പൊടികൾ നിർമ്മിക്കുന്ന കമ്പനികൾക്ക് ഇത് അസംസ്കൃത വസ്തുവായി നൽകുന്നു.
ഹോട്ടലുകളിലേക്കും റെസ്റ്റോറന്റുകളിലേക്കും വലിയ തോതിൽ ഇത് വിതരണം ചെയ്യുന്നു.
മറ്റ് സംസ്ഥാനങ്ങളിലേക്കും വിദേശത്തേക്കും ഉള്ള കയറ്റുമതി:
ഇന്ത്യയിലെ മറ്റ് സംസ്ഥാനങ്ങളിലേക്ക് മാത്രമല്ല, മറ്റ് രാജ്യങ്ങളിലേക്കും ബേ ലീഫ് കയറ്റുമതി ചെയ്യുന്നുണ്ട്. ഇത് വലിയൊരു വിപണിയാണ്.
ആരോഗ്യ, ഔഷധ മേഖലകൾ:
വഴണ ഇലയുടെ ഔഷധഗുണങ്ങൾ കാരണം, ചില ആയുർവേദ മരുന്നുകളിലും മറ്റ് ഔഷധ ഉൽപന്നങ്ങളിലും ഇത് ഉപയോഗിക്കുന്നു.
തൊഴിലവസരങ്ങൾ:
കച്ചവടം എന്നത് ഉൽപ്പന്നം വിപണനം ചെയ്യുന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ്. വഴണ ഇലയുടെ കൃഷി, വിളവെടുപ്പ്, ഉണക്കൽ, തരംതിരിക്കൽ, പാക്കേജിംഗ്, വിതരണം എന്നിവയെല്ലാം വലിയ തോതിൽ തൊഴിലവസരങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. നമ്മൾ മലയാളികൾക്കും ഒട്ടനവധി സാധ്യതകൾ ആണ് ഉള്ളത്, ഏത് എവിടെ എപ്പോൾ എങ്ങനെ എന്നത് മാർക്കറ്റിനെ പറ്റി വ്യക്തമായ നിരീക്ഷണ പഠനങ്ങൾ നടത്തിയതിനുശേഷം മാത്രമാണ് തീരുമാനിക്കേണ്ടത്.
#sarathkavanal #farming #organicfarming
No comments:
Post a Comment